Oksana was één van de eerste kinderen in het ondersteuningsprogramma. Het heeft even geduurd voor wij het verhaal achter Oksana wisten. Zij was een erg verlegen en teruggetrokken meisje. Inmiddels is zij getrouwd en zelf moeder.

"Ik ben Kelemen Oksana Stepanivna en woon in Korolevo in Transkarpaten, Oekraïne. We hadden ooit een groot gezin: moeder, vader, drie broers, zuster en ik. We waren gelukkig totdat het noodlot ons trof. Onze dierbare ouders zijn overleden, eerst onze moeder en kort erna onze vader. Ik was toen nog klein. Ik wist nog niet wat dat betekende om als wees door het leven te moeten gaan. Mijn broer Mischa werd als voogd benoemd. Mijn andere twee boers zaten in het buitenland. 

Mischa werkte veel en ik was vaak alleen. Soms werd ik gepest thuis, niet op school. Na mijn middelbare school ging ik verder studeren in Lviv, maar spoedig was ik teruggekeerd om voor het huis en de tuin te zorgen. We hadden alles wat nodig was, behalve onze ouders. Daarna kwamen mijn twee broers terug, zij dronken veel met vrienden van de straat. Ik moest voor hen koken en de was doen, en als dank werd ik beledigd en geslagen. Ik wist niet wat ik moest doen. 

Toen ontmoette ik Jura, mijn huidige man, hij verdedigde mij tegenover hen. Een keer kwam ik uit school en toen hadden wij bezoek, Slavic Gerhardt, hij zei dat hij een oplossing wist voor onze problemen. Ik kreeg tranen in mijn ogen toen hij mij vertelde dat mensen uit Nederland mij iedere maand 20 euro wilden geven en ook nog wat van de Staat. Ik ben heel dankbaar. Ik heb veel aan dat geld gehad. Toen ik ziek werd, kon ik bijvoorbeeld medicijnen kopen. Ik hoop dat God aan jullie en jullie kinderen veel gezondheid en geluk schenkt. Ik ben inmiddels getrouwd met Jura en hij zorgt goed voor mij. Ik hoop dat God het toe laat dat ik nog meer kinderen zal krijgen en een goede moeder zal zijn. Ik zal mijn best doen om hen alles te geven wat ik niet had. 

Nogmaals wil ik iedereen bedanken die mij heeft geholpen. 
Met veel respect,
Oksana."